Do jednej z największych oraz najprężniej rozwijających sie gałęzi gospodarki w naszym kraju zalicza sie budownictwo. W dzisiejszych czasach obserwuje się coraz większą gęstość zabudowań, a na każdym kroku można zauważyć pojawienie się nowych obiektów, które często są wznoszone w bliskim sąsiedztwie już istniejących. Tego rodzaju rozwój urbanizacji skutkuje tym, iż prowadzenie robót budowlanych jest coraz trudniejsze.
Jednym z najistotniejszych etapów realizacji inwestycji, a zarazem jednym z najbardziej niebezpiecznych są wykopy, których wykonanie w bliskim sąsiedztwie innych budynków może sprawić ogromny kłopot. Niemożność przeprowadzenia robót ziemnych sprawia, iż musimy zapewnić odpowiednie zabezpieczanie wykopów w postaci konstrukcji inżynierskich, dobieranych przez projektantów. Podstawowym zadaniem zastosowanych rozwiązań jest zapewnienia bezpieczeństwa pracowników oraz prowadzonych robót, a z roku na rok pojawia się coraz więcej możliwości w tym zakresie.
Wykopy są bardzo często zabezpieczane poprzez wykonanie ścian szczelnych, które wykonuje się przede wszystkim w gruntach nawodnionych. Cały proces opiera się na zwiększeniu szczelności u podstawy fundamentu, poprzez wydłużenie drogi filtracji, odgrodzenie od wody, a także zminimalizowanie średniej wartości spadku hydraulicznego. Ostatecznie dochodzi również do spowolnienia filtracji oraz zmniejszenia ciśnienia spływowego. Zabezpieczenie wykopów ścianami szczelnymi opiera się na wbiciu podłużnych elementów drewnianych, żelbetowych lub stalowych, tak zwanych brusów, w grunt.
Zabezpieczenie wykopów tą metodą może odbywać się w trzech wariantach, różniących się materiałem z jakiego został wykonany element wbijany. Pierwszym z nich są ściany szczelne stalowe, które wykonuje się przy wykopach o głębokości przekraczającej dwanaście metrów, występowania dużych momentów zginających, a także w sytuacjach gdzie zachodzi konieczność osiągnięcia dużej szczelności. Drugim rozwiązaniem są ściany szczelne żelbetowe, które wykonuje się w konstrukcjach trwałych, co oznacza, iż po zakończeniu robót ziemnych elementy pozostaną w gruncie, stanowiąc element fundamentów. Metodę taką można wykonywać tylko i wyłącznie jeżeli w ziemi nie występują przeszkody w postaci głazów kamiennych, starych fundamentów, murków oraz innych pozostałości po wyburzonym obiekcie. Elementy żelbetowe wykonuje się również w sytuacji, gdy zmienny poziom wód gruntowych powoduje niemożność zastosowania elementów drewnianych. Ostatnim rozwiązaniem są ścianki szczelinowe, które po wykonaniu stanowią element przenoszący obciążenia, tak zwany konstrukcyjny. Rozwiązania tego typu są również wykorzystywane jako metoda fundamentowania, z powodzeniem zastępując posadowienie pośrednie realizowane poprzez wykonanie pali. W takich przypadkach ścianki szczelinowe moją jednak znaczne grubości, sięgające od sześćdziesięciu centymetrów do stu dwudziestu centymetrów.